Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020
Η κατακριση
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020
Ότι κάνουμε να το κάνουμε για το Θεό
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2020
– Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.
– Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυαλό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γίνεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγάλο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασμένο κρασί. Τα άλλα Τα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά… Πιο φοβερό είναι, όταν ό διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρωπο διεστραμμένο· τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την σάρκα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ό διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή προαίρεση, κακία.
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020
Οι πειρασμοί
Ο γέροντας Παΐσιος ρωτούσε:
«Πως πας πάτερ;»
Εάν του έλεγες:
«Έχω πολλούς πειρασμούς»
έλεγε:
«δόξα σοι ο Θεός!»
Αυτό σημαίνει να είσαι καλός μοναχός.
Αυτό σημαίνει να είσαι πιστός άνθρωπος.
Να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες σου
με καλό τρόπο
και να τις αξιοποιείς πνευματικά.
Και να τις χρησιμοποιείς
για την πνευματική σου ζωή.
Η ειρήνη σε μας δεν είναι, λοιπόν,
μια εξωτερική κατάσταση
όπου απουσιάζουν οι δύσκολες περιστάσεις και οι δυσάρεστες περιστάσεις.
Η ειρήνη σε μας είναι κάτι άλλο,
είναι ο Χριστός!
Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν.
Μητροπολίτης Λεμεσού π.Αθανάσιος
https://youtu.be/uRZbFac4vvs
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2020
“Ο άγιος Σπυρίδωνας πολλές φορές βγαίνει από την εκκλησιά του στην Κέρκυρα, που είναι το λείψανό του, και γυρίζει τη θάλασσα και τη στεριά, για να κάμει καλά και να βοηθήσει εκείνους που τον επικαλούνται. Γι’ αυτό χαλάει τα υποδήματά του, και είναι αναγκασμένοι να του τ’ αλλάζουν κάθε τόσο.“ (Νικόλαος Πολίτης, “Παραδόσεις”)
Όταν η πανούκλα «χτύπησε» την Κέρκυρα, το 1825 και ’16, φάνηκε μια φορά στον αέρα ένας καλογεράκος με τη σκούφια του να κυνηγά ένα θηρίο και να το χτυπά μ’ ένα μεγάλο σταυρό. Ο καλογεράκος ήταν ο Άγιος Σπυρίδωνας και το θηρίο η πανούκλα. Ήταν σα λιοντάρι και μαϊμού μαζί, κι είχε φτερά σαν της νυχτερίδας. Στο κάπο-Σίδερο την ανάγκασε ο Άγιος, χτυπώντας την με το σταυρό, να κάμει σταυρό στο βράχο και να ορκιστεί να μην ξαναπατήσει στην Κέρκυρα. (Νικόλαος Πολίτης, “Παραδόσεις”)
Ο Ηγούμενος της Ι.Μ. Φιλοθέου Αρχιμ. Νικόδημος αναφέρθηκε την ώρα της τράπεζας στον αείμνηστο γέροντα Εφραίμ Αριζονίτη. Στη σύντομη ομιλία του είπε, μεταξύ άλλων: «Κάποια στιγμή ο Γέροντας Εφραίμ είδε τον Χριστό με την Παναγία. Επειδή ο Γέροντας έκανε πολύ προσευχή για την πατρίδα μας πάντα, είδε ότι η Παναγία παρακαλούσε το Χριστό να σκεπάσει την Ελλάδα, αλλά ο Χριστός αρνούνταν. Αρνούνταν για την αμαρτία και ειδικά για τις σαρκικές αμαρτίες. Οι Ευρωπαίοι, οι ξένοι δεν έχουν σχέση με εμάς τους Ορθοδόξους. Εμείς οι Ορθόδοξοι και οι Έλληνες ειδικά έχουμε άλλη παράδοση. Τον παρακαλούσε η Παναγία, όμως ο Χριστός αρνούνταν. Μα παιδί μου είναι δικοί μας, ήταν δικοί μας, τους σκεπάζαμε και τους βοηθούσαμε όσο μας λάτρευαν, τώρα μας ξέχασαν οι Έλληνες. Προσπαθούσε η Παναγία, ο Χριστός αρνούνταν. Πριν αποχωρήσει ο Χριστός είπε, εγώ θέλω να τους σώσω αλλά να δω μετάνοια. Φεύγει ο Χριστός, μένει η Παναγία μόνη της και μη έχοντας τι άλλο να κάνει, έβγαλε το ωμοφόριο της και σκέπασε την Ελλάδα» όπως ανέφερε με έκδηλη συγκίνηση ο Αρχιμ. Νικόδημος.
Η εικόνα του Κρεμλίνου που χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε
Ένας από τους είκοσι πύργους του Κρεμλίνου στην Μόσχα είναι ο πύργος του Αγίου Νικολάου ο οποίος χτίστηκε το 1492. Από τον 16 αιώνα η εικόνα του Αγιόυ Νικολάου Μοζάινσκ κοσμεί τον πύργο. Υπο το βλέμμα του Αγίου έγιναν οι παρελάσεις και οι στέψεις των τσάρων στο Κρεμλίνο για 500 χρόνια.
Το 1812 ο Ναπολέων έβαλε φωτιά στο Κρεμλίνο. Ο πύργος του Αγίου Νικολάου ανατινάχθηκε και όλο το πάνω μέρος κατάρρευσε. Η εικόνα όμως σώθηκε.
Το 1916 ο πύργος ξαναφτιάχθηκε με κάποιες προσθήκες.
Κατά την Οκτωβριανή επανάσταση η πύλη και ο πύργος του Αγίου Νικολάου Μοζάινσκ δέχθηκε επίθεση με εκρηκτικά, ριπές πολυβόλου και χειροβομβίδες. Μία εικόνα ενός αγγέλου από την άλλη μεριά καταστράφηκε. Η εικόνα του Αγίου όμως, παρά τις τρύπες από τις σφαίρες διασώθηκε για δεύτερη φορά. Οι μπολσεβίκοι σκέπασαν την εικόνα με ένα κόκκινο ύφασμα μακρυά από τα βλέματα των πιστών. Το ύφασμα όμως κομματιάστηκε και οι Μοσχοβίτες μπορούσαν πάλι να δουν την εικόνα.
Τον Μάιο του 1918 (στις 9 Μαΐου εορτή της ανακομιδής του λειψάνου του Αγίου Νικολάου) ο πατριάρχης Τύχωνας ζήτησε η λιτανεία να περάσει από την Κόκκινη Πλατεία όπου έγινε δέηση κάτω από την εικόνα του Αγίου. Ο Κόκκινος Στρατός διέλυσε την συγκέντρωση με πυροβολισμούς.
Έτσι ήταν μέχρι που ανακαλύφθηκε η εικόνα
Το 1934 η εικόνα εξαφανίστηκε, όλοι πίστευαν ότι κατά διαταγή του Στάλιν η εικόνα είχε καταστραφεί. Οι αναστηλωτικές εργασίες του 2010 όμως διέψευσαν αυτήν την εκδοχή και η εικόνα βρέθηκε.
Η εικόνα ανακαινίστηκε και τα αποκαλυπτήρια της έγιναν στις 15/28 Αυγούστου 2010 παρουσία του προεδρου Μεντβέντεβ.
Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται.
Ἐνῶ, ἄν μπῆ στὸ νόημα καὶ νηστέψη ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, θὰ χαίρεται. «Αὐτὴν τὴν ἡμέρα, νὰ σκεφθῆ, ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε· οὔτε νερὸ δὲν Τοῦ ἔδωσαν νὰ πιῆ· ξίδι Τοῦ ἔδωσαν. Κι ἐγὼ δὲν θὰ πιῶ νερὸ ὅλη τὴν ἡμέρα». Ἄν τὸ κάνη αὐτὸ, τότε θὰ νιώθη ἀνώτερη χαρὰ μέσα του ἀπὸ αὐτὸν ποὺ πίνει τὰ καλύτερα ἀναψυκτικά! Καὶ βλέπεις, πολλοὶ κοσμικοὶ μιὰ Μεγάλη Παρασκευὴ δὲν μποροῦν νὰ νηστέψουν, ἀλλὰ ἔξω ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο μποροῦν νὰ κάθωνται καὶ νὰ κάνουν ἀπεργία πείνας γιὰ ἕνα πεῖσμα, γιὰ νὰ πετύχουν κάτι. Ἐκεῖ ὁ διάβολος τούς δίνει κουράγιο. Αὐτοκτονία εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνουν. Ἄλλοι πάλι, ὅταν ἔρχεται τὸ Πάσχα, ψάλλουν τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» μὲ χαρὰ καὶ μὲ ὅλη τους τὴν δύναμη, γιατὶ θὰ φᾶνε καλά. Μοιάζουν μὲ τοὺς Ἰουδαίους ποὺ ἤθελαν νὰ κάνουν βασιλιὰ τὸν Χριστό, ἐπειδὴ τοὺς τάισε στὴν ἔρημο. Θυμᾶστε τί λέει καὶ ὁ Προφήτης; «Ἐπικατάρατος ὁποιῶν τὰ ἔργα κυρίου ἀμελῶς». Ἄλλο εἶναι, ὅταν κανεὶς ἔχη καλὴ διάθεση νὰ νηστέψη, ἀλλὰ δὲν μπορῆ, γιατὶ, ἄν δὲν φάη, τρέμουν τὰ πόδια του, πέφτει κάτω –δὲν τὸν βοηθάει δηλαδὴ ἡ ἀντοχή του, ἡ ὑγεία του κ.λ.π.- καὶ ἄλλο νὰ ἔχη δυνάμεις καὶ νὰ νηστεύη. Ποῦ εἶναι ἡ καλὴ διάθεση τότε; Καὶ ἡ στενοχώρια αὐτοῦ ποὺ θέλει νὰ κάνη ἕναν ἀγώνα καὶ δὲν μπορεῖ, ἀναπληρώνει πολλὴ ἄσκηση, καὶ αὐτὸς ἔχει πιὸ πολὺ μισθὸ ἀπὸ τὸν ἄλλο ποὺ ἔχει κουράγιο καὶ κάνει ἕναν ἀγώνα, γιατὶ ἐκεῖνος νιώθει καὶ μιὰ εὐχαρίστηση. Ἦρθε σήμερα μιὰ φουκαριάρα, πενῆντα πέντε χρονῶν περίπου, καὶ ἔκλαιγε, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ νηστέψη. Τὴν ἔχει χωρίσει ὁ ἄνδρας της. Ἕνα παιδὶ, τὸ ἔχασε καὶ αὐτὸ σὲ κάποιο δυστύχημα καὶ ἔμεινε μόνη της. Ἡ μάνα της πέθανε, δὲν ἔχει οὔτε σπίτι οὔτε φαγητὸ, καὶ τὴν παίρνειπότε ἡ μιὰ καὶ πότε ἡ ἄλλη στὸ σπίτι της καὶ κάνει καμμιὰ δουλειὰ ἐκεῖ. «Ἔχω βάρος μεγάλο στὴν συνείδησή μου, Πάτερ, μοῦ εἶπε ἡ καημένη, γιατί δὲν κάνω τίποτε· καὶ τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα εἶναι, ποὺ δὲν μπορῶ νὰ κάνω νηστεῖες. Ὅ,τι μοῦ δίνουν τρώω. Μερικὲς φορὲς Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ μοῦ δίνουν νηστήσιμα, ἀλλὰ συχνὰ μοῦ δίνουν ἄρτυμένα καὶ ἀναγκάζομαι νὰ τὰ τρώω, γιατὶ ἐξαντλοῦμαι καὶ δὲν μπορῶ νὰ σταθῶ στὰ πόδια μου». «Φάε, τῆς λέω, ἀφοῦ δὲν ἔχεις κουράγιο». Πρέπει νὰ παρακολουθῆ κανεὶς τὸν ἑαυτό του. Ἄν δῆ ὅτι δὲν ἀντέχει, θὰ φάη λίγο παραπάνω. «Μέτρησον τὸν ἑαυτὸ σου», λέει ὁ Ὅσιος Νεῖλος. -Γέροντα, παλιά, πῶς μερικὲς γυναῖκες στὰ χωρὰ δὲν ἔτρωγαν τίποτε ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα μέχρι τό Σάββατο τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου; Μὲ ἕνα σωρὸ δουλειές, σπίτι, παιδιά, ζῶα, χωράφια, πῶς ἄντεχαν; -Μὲ τὸν λογισμό τους ἔλεγαν: «Κανονικὰ πρέπει νὰ φᾶμε τὸ Μέγα Σάββατο». Ὁπότε, σοῦ λέει, αὐτὸ τὸ Σάββατο εἶναι κοντά. Ἤ μπορεῖ νὰ ἔλεγαν: «Ὁ Χριστὸς σαράντα μέρες νήστεψε, ἐγὼ τί εἶναι νὰ νηστέψω μιὰ ἑβδομάδα;». Ὕστερα εἶχαν ἁπλότητα, γι’ αὐτὸ ἄντεχαν. Ἄν ἔχη κανεὶς ἁπλότητα, ταπείνωση, δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νηστεύει ταπεινὰ καὶ τρέφεται θεϊκά. Τότε ἔχει θεϊκὴ δύναμη καὶ πολλὴ ἀντοχὴ σὲ μεγάλες νηστεῖες. Στὴν Αὐστραλία ἕνας νέος περίπου εἴκοσι ἑπτὰ χρονῶν ἔφθασε σὲ σημεῖο νὰ μὴ φάη τίποτε γιὰ εἴκοσι ὀκτὼ ἡμέρες. Τὸν εἶχε στείλει ὁ Πνευματικὸς του νὰ μοῦ τὸ πῆ. Ἦταν πολὺ εὐλαβὴς καὶ εἶχε πολὺ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα. Ἐξομολοτεῖτο, ἐκκλησιαζόταν, μελετοῦσε πατερικὰ βιβλία, καὶ κυρίως τὴν Καινὴ Διαθήκη. Μιὰ μέρα ἐκεῖ ποὺ διάβαζε στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι ὁ Χριστὸς νήστεψε σαράντα μέρες συγκινήθηκε πολὺ καὶ σκέφτηκε: «Ἄν ὁ Κύριος ποὺ ἦταν Θεὸς καὶ ὡς ἄνθρωπος ἀναμάρτητος νήστεψε σαράντα μέρες, ἐγὼ σὰν ἄνθρωπος πολὺ ἁμαρτωλός, τί πρέπει νὰ κάνω;». Γι’ αὐτὸ ζήτησε εὐλογία ἀπὸ τὸν Πνευματικό του νὰ νηστέψεη καὶ αὐτὸς, ἀλλὰ δὲν σκέφτηκε νὰ τοῦ πῆ τὸν λογισμό του ὅτι ἤθελε νὰ μὴ φάη τίποτε σαράντα μέρες. Ἄρχισε λοιπὸν τὴν νηστεία του ἀπὸ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα, πέρασε καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, χωρὶς νὰ πιῆ οὔτε νερό, ἐνῶ ἐργαζόταν σὲ ἐργοστάσιο καὶ ἔκανε μάλιστα βαρειὰ δουλειὰ -στοίβαζε κιβώτια. Ὅταν ἔφθασε ἡ εἰκοστὴ ὀγδόη ἡμέρα, αἰσθάνθηκε μιὰ μικρὴ ζάλη τὴν ὥρα ποὺ δούλευε, γι’ αὐτὸ κάθησε λίγο. Ὕστερα ἤπιε ἕνα τσάι καὶ ἔφαγε λίγο παξιμάδι, γιατὶ σκέφτηκε πώς, ἄν πέση κάτω καὶ τὸν μεταφέρουν σὲ νοσοκομεῖο, θὰ διαπιστώσουν ὅτι τὸ ἔπαθε ἀπὸ νηστεία καὶ θὰ ποῦν: «Γιὰ δές, οἱ Χριστιανοὶ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν νηστεία». «Γέροντα, μοῦ εἶπε, μετὰ ἀπὸ τὴν νηστεία τόσων ἡμερῶν, ἀπεχθανόμουν τὶς τροφὲς, ἀλλὰ πίεζα τὸν ἑαυτό μου κάτι νὰ τρώω, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ ἐργάζωμαι». Τὸν πείραζε ὅμως ὁ λογισμὸς του ποὺ δὲν συμπλήρωσε τὶς σαράντα μέρες καὶ τὸ εἶπε στὸν Πνευματικό του. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε μὲ διάκριση: «Καὶ αὐτὲς οἱ ἡμέρες ποὺ νήστεψες ἦταν ἀρκετὲς· μὴν ἔχης λογισμούς». Στὴν συνέχεια τὸν ἔστειλε σ’ ἐμένα, γιὰ νὰ μὴν τοῦ μείνη κανένας λογισμὸς καὶ βασανίζεται. Γιὰ νὰ εἶμαι σίγουρος ὅτι τὰ κίνητρά του ἦταν ἁγνά, τὸν ρώτησα: «Ἔκανες ὅρκο νὰ νηστέψης σαράντα μέρες;». «Ὄχι», μοῦ λέει. «Ὅταν πῆρες εὐλογία ἀπὸ τὸν Πνευματικὸ σου νὰ νηστέψης, δὲν σκέφθηκες ἐκείνη τὴν ὥρα νὰ πῆς τὸν λογισμό σου, ὅτι δηλαδὴ ἤθελες νὰ μὴ φᾶς τίποτε σαράντα μέρες ἤ ἔκρυψες τὸν δῆθεν καλὸ λογισμό σου, γιὰ νὰ νηστέψης μὲ τὸ θέλημά σου σαράντα μέρες;» «Ὄχι, Πάτερ», μοῦ εἶπε. Τότε τοῦ εἶπα: «Αὐτὸ φυσικά τὸ ἤξερα· ἁπλῶς σὲ ρώτησα, γιὰ νὰ καταλάβης μόνος σου ὅτι ἔχεις μισθὸ οὐράνιο γιὰ τὶς ἡμέρες ποὺ νήστεψες, οἱ ὁποῖες ἦταν ἀρκετές, καὶ νὰ μὴν ἀνησυχῆς ποὺ δὲν μπόρεσες νὰ κρατήσης σαράντα μέρες. Ἄλλη φορὰ ὅμως νὰ λὲς στὸν Πνευματικό σου καὶ τοὺς καλοὺς λογισμοὺς ποὺ ἔχεις καὶ ὅ,τι καλὸ κρύβεις στὴν καρδιὰ σου, καὶ ὁ Πνευματικός σου θὰ κρίνη, ἄν πρέπη νὰ κάνης μιὰ ἄσκηση κ.λπ. Ἐπειδὴ εἶχε πολλὴ ταπείνωση, χάρη στοὺς ταπεινοὺς λογισμοὺς ποὺ καλλιεργοῦσε, καὶ ἔκανε τὴν νηστεία αὐτὴ ἀπὸ πολὺ φιλότιμο γιὰ τὸν Χριστὸ, ἑπόμενο ἦταν νὰ τὸν ἐνισχύη ὁ Χριστὸς μὲ τὴν θεία Του Χάρη. Ἄν πάη καὶ κάποιος ἄλλος νὰ κάνη μιὰ τέτοια νηστεία καὶ πῆ ἐγωιστικὰ «γιατί νὰ μὴν τὸ κάνω καὶ ἐγώ, ἀφοῦ τὸ ἔκανε αὐτος;» μιά-δυὸ μέρες μόνο θὰ νηστέψη καὶ θὰ σωριαστῆ κάτω. Θὰ σκοτιστῆ καὶ τὸ μυαλὸ του, γιατὶ θὰ τὸν ἐγκαταλείψει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ λυπηθῆ ἀκόμη καὶ τὸν κόπο ποὺ ἔκανε. Μπορεῖ νὰ φθάση νὰ πῆ: «Καὶ τί βγῆκε μ’ αὐτό;». Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν νηστεία γίνεται ἀρνί. Ὅταν γίνεται θηρίο, σημαίνει ὅτι ἡ ἄσκηση ποὺ κάνει ἤ εἶναι πάνω ἀπὸ τὶς δυνάμεις του ἤ τὴν κάνει ἀπὸ ἐγωσιμό, γι’ αὐτὸ δὲν δέχεται θεία βοήθεια. Ἀλλὰ καὶ τὰ ἄγρια ζῶα, τὰ θηρία, μερικὲς φορὲς τὰ ἡμερεύει, τὰ ταπεινώνεται ἡ νηστεία. Βλέπεις, ὅταν πεῖνουν, πλησιάζουν τὸν ἄθρωπο. Ἀπὸ ἔνστικο νιώθουν ὅτι ἀπὸ τὴν πεῖνα θὰ ψοφήσουν, ἐνῶ, ἄν πλησιάσουν τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ βροῦν τροφή, μπορεῖ νὰ μὴν πάθουν τίποτε. Ἐγὼ εἶδα λύκο ποὺ ἦταν σὰν ἀρνάκι, γιατὶ ἦταν νηστικὸς. Εἶχε κατεβῆ στὴν αὐλή μας μιὰ φορὰ τὸν χειμώνα μὲ χιόνια πολλά. Εἴχαμε βγῆ μὲ τὸν ἀδελφό μου νὰ ταΐσουμε τὰ ζῶα καὶ ἐγὼ κρατοῦσα τὸ λυχνάρι. Πῆρε ὁ ἀδελφός μου τὸ φουρνόξυλο καὶ τὸν χτυποῦσε καὶ δὲν ἀντιδροῦσε καθόλου. Ἄν δὲν φθάση κανείς, ὅ,τι κάνει, νὰ τὸ κάνη ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν συνάνθρωπο του, κάνει σπατάλη. Ἄν νηστεύη καὶ ἔχη ὑπερήφανο λογισμὸ ὅτι κάτι κάνει, πάει χαμένη ἡ νηστεία του. Εἶναι μετὰ σὰν ἕνα τρύπιο ντεπόζιτο ποὺ δὲν κρατάει τίποτε. Ρίξε νερὸ μέσα σὲ ἕνα τρύπιο ντεπόζιτο σιγὰ-σιγὰ φεύγει ὅλο.
Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Νηστεία μὲ φιλότιμο
Το θαύμα σε αγιορείτικο μοναστήρι
Μία μέρα ο Αγιος Νικόλαος είχε επισκεφτεί ένα μοναστήρι στο Αγιο Όρος. Μόνο αυτό το αλεύρι σάς έμεινε; τους ρώτησε. Οι πατέρες του αθωνικού μοναστηριού απάντησαν ότι μόνο αυτό το αλεύρι τους είχε μείνει και δεν μπορούσαν να αγοράσουν άλλο εξαιτίας της γερμανικής κατοχής. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η μονή για να επιβιώσει χρειαζόταν δέκα χιλιάδες οκάδες τον χρόνο και εκείνοι δεν μπορούσαν να αγοράσουν ούτε μία οκά.
Ο άγνωστος ιερέας πήρε λίγο αλεύρι το ευλόγησε και το έριξε πάνω στο υπόλοιπο αλεύρι. Ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,το μοναστήρι, την θάλασσα και ετοιμάστηκε να φύγει.
-«Από πού έρχεσαι»;τον ρώτησαν οι πατέρες. «Κάθισε μαζί μας να φας λίγο ψωμί με ελιές»
-«Έρχομαι από πολύ μακριά, από τα Μύρα της Λυκίας» απάντησε και απομακρύνθηκε.
Τελικά οι 150 οκάδες που είχε ευλογήσει ο άγιος έφτασαν για μισό χρόνο, από τον Δεκέμβριο όταν ο Άγιος Νικόλαος εμφανίστηκε στο μοναστήρι μέχρι τον Ιουλιο όταν βγήκε η νέα σοδειά.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή"
Μιά άλλη μέρα, που ήμουν θλιμμένος, επειδή δεν συναντούσα ανταπόκριση αγάπης από μερικούς ανθρώπους,
ο Γέροντας μου είπε:
" Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι' αυτό αποτυγχάνουν.
Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή".
[Γ 40]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.53)
Γέροντα, όταν αντιμετωπίζω ένα θέμα και προσεύχομαι γι’ αυτό, πως θα καταλάβω ποιο είναι το θέλημα του Θεού;
Η γνώμη των άλλων
– Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι άλλοι δεν έχουν καλή γνώμη για μένα. – Καλά πού μου το είπες! Από σήμερα θα κάνω ευχή οι άλλοι να μην έχου...
-
Το ότι κατακρίνουμε τι σημαίνει; Ότι θεωρούμε τον εαυτό μας μη σφάλλοντα σε οποιοδήποτε αμάρτημα. Γι’ αυτό λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε, ίνα ...
-
– Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι άλλοι δεν έχουν καλή γνώμη για μένα. – Καλά πού μου το είπες! Από σήμερα θα κάνω ευχή οι άλλοι να μην έχου...
-
Κάνε τον σταυρό σου και, πριν κάνης οτιδήποτε, πες: Χριστέ µου, Παναγία µου, βοήθησε µε» – Γέροντα, νιώθω µιά ανασφάλεια, έχω!! Ασφαλίσου, β...