Σε περίμενα! Δεν πίστεψες ούτε στα λόγια μου, ούτε στις διαβεβαιώσεις μου, αλλά ούτε και στις προσευχές μου.
Να σε πάρει η ευχή, ευλογημένη,
διέκοψες τις διακοπές σου, που τις είχες τόση ανάγκη και έτρεξες να με βρεις.
Λες και οι ευχές μου δε σε φθάνανε εκεί που ήσουν, και ήρθες εσύ εδώ.
Με αυτά τα λόγια την υποδέχθηκε ο Παππούλης τη φοιτήτρια, θέλοντας έμμεσα, να δείξει και την δυσφορία του για την ολιγοπιστία της.
Και στη συνέχεια πρόσθεσε:
-Έλα, πες μου τώρα, τί σου είπαν οι γιατροί που σε εξέτασαν;
-Ό,τι ακριβώς μου είπατε και εσείς, πατέρα Πορφύριε.
Είναι κακό! Είναι καρκίνος! Και έβαλε τα κλάματα…
-Γιατί κλαις; Αυτή είναι η πίστη σου προς το Θεό; Ξέχασες κιόλας αυτά που σου είπα από τηλεφώνου;
Ή μήπως σου πέρασε η ιδέα, από το μυαλό σου, ότι ο καρκίνος είναι πιο … δυνατός από το Θεό;
Αν είναι έτσι, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Τίποτε δεν είναι πάνω από τον Κύριο μας.
Αυτός και μόνο Αυτός, είναι πάνω απ' όλα! Και από εκείνον εξαρτώνται ΟΛΑ!
Σταμάτα, λοιπόν, να κλαις. Δε θέλω να βλέπω τα παιδιά μου στεναχωρημένα και λυπημένα.
Αλλά χαρούμενα και ευτυχισμένα. Έλα, τώρα, να σου διαβάσω την ευχή που σου υποσχέθηκα.
Και θα δεις πώς θα γίνεις καλά, και μάλιστα γρήγορα. Έτσι και έγινε!
Της διάβασε την ευχή, η οποία διήρκεσε πολλή ώρα, ενώ συγχρόνως σταύρωνε τον κακοήθη όγκο με δύναμη μεγάλη!
Τόση μεγάλη που, όταν ακουμπούσε ο Σταύρος, άφηνε έντονο το αποτύπωμά του!
Τόση πίστη είχε, ότι το αποτέλεσμα θα ήταν το αναμενόμενο.
Όταν τελείωσε η ευχή, ο Παππούλης είχε λάβει το μήνυμα.
Γι' αυτό το άγιο πρόσωπό του έλαμπε από χαρά! Το άγιο αίτημα του είχε ήδη ικανοποιηθεί!
Ο Μεγάλος Θεός, που τόσο πολύ πίστευε, λάτρευε, προσκυνούσε και με τόση αφοσίωση υπηρετούσε δεκαετίες ολόκληρες,
εισάκουσε τη θερμή προσευχή του και έκανε το μεγάλο θαύμα.
Ο καρκίνος νικήθηκε! Από εκείνη τη στιγμή η καρκινοπαθής είχε ιαθεί!
Ο Παππούλης την κοίταξε στα μάτια και διέγνωσε αμέσως τη διαφορά: Το κλάμα είχε αντικατασταθεί με τη χαρά!
Η απογοήτευση, με την ελπίδα! Η σκυθρωπότης, με το χαμόγελο! Η αρρώστια, με την υγεία!
Και, τέλος, ο θάνατος, με τη ΖΩΗ! Αλήθεια, πόσο υπέροχα είναι αυτά τα αποτελέσματα της Πίστεως!
-Και ο κακοήθης όγκος, που είχε μέγεθος αυγού, τί έγινε, Παππούλη;
τόλμησα και τον ερώτησα, μόλις σταμάτησε την διήγησή του.
-Εσύ τί λες;
-Εγώ σας ερώτησα…
-Ε, και εγώ ρωτάω εσένα. -Μα…
-Τί ήθελες να γίνει ;
Μηδενίσθηκε, εξαφανίστηκε, εξολοθρεύτηκε!
Πήγε από εκεί που ήρθε…
Σε λίγες ημέρες δεν μπορούσες να εντοπίσεις το σημείο που ευρίσκετο!
Ξέρεις ποιος είναι ο Θεός μας; Ποιός είναι;
-Ο ποιών πάντα και μετασκευάζων μόνω τω βούλεσθαι!
-Μπράβο! Αυτός είναι! Έχε την ευχή μου.
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος,σελ. 98-100)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου